Wat een kut verjaardag...
Mijn ogen zijn rood en dik, van zowel de drankjes als het huilen.
Ik kijk mezelf aan in de spiegel en het beeld dat me terug staart is de ultieme reflectie van de lange, dronken nacht. Het is niet bepaald het gezicht wat ik had verwacht te zien, de dag na mijn twintigste verjaardag. Ik had wakker moeten worden met een lach op mijn gezicht. Met hernieuwde energie. Maar het tegenovergestelde is waar. Ik voel me verschrikkelijk. Mijn ogen zijn rood en dik, van zowel de drank als het huilen, en worden omringd door uitgeveegde mascara. Ik was te dronken om het er nog af te halen en ben met kleren en al in bed gedoken. Wat ben je toch ook een lelijk, zielig wijf, geen wonder dat hij je gister niet is komen opzoeken. Ik gooi water in mijn gezicht en begin hardhandig de make-up van mijn gezicht te boenen. Over een uur moet ik bij mijn ouders zijn.
Een post liken is schijnbaar een heel belangrijk ding op substack, als je hebt genoten van dit artikel, wil je onderaan een hartje achterlaten? ❤️
Gister heb ik mijn verjaardag met vrienden -en een flink aantal glazen alcohol- gevierd en vandaag is de beurt aan mijn familie. Van taart en koffie tot lunch en borrel. Hoe de fuck ga ik vandaag overleven? Ik zucht en kijk opnieuw in de spiegel. Niet heel veel beter Jip. Ik draai de kraan van de douche open en spring eronder zodra het water warm genoeg is. Hopelijk helpt dit beter en hopelijk verdwijnen de zonden van de avond, samen met het douchewater in het afvoerputje.
Een uur later sta ik nog half aangeschoten slagroom te kloppen in de keuken van mijn ouders. Om één uur arriveren de eerste familieleden en ik probeer me mentaal voor te bereiden op de standaard vragen en opmerkingen: “Hoe is het met je studie?” “Je moet maar snel aan de man want anders blijf je nog over.” Ze willen vast ook horen hoe mijn feestje gisteren was. Ik zal met een geveinsde glimlach moeten doen alsof het het feest van het jaar was, in de hoop dat niemand ziet dat ik lieg. Niemand hoeft te weten dat al mijn “vrienden” me om een uur in de steek lieten en ik in mijn eentje de avond voort heb gezet. Het was mijn verjaardag verdomme en als niemand die met mij wilde vieren, dan vierde ik ‘m wel alleen. Ik lulde mezelf gratis de VIP van een club binnen en had daarmee de rij, waar ik anders nog zeker drie kwartier in de kou had gestaan, weten te omzeilen. Binnen no-time stond ik met heel foute mannen shotjes aan de bar te drinken. Ik was al de hele avond aan het wachten tot Remy naar Eindhoven zou komen. Hij had geappt dat hij onderweg was. Het was een uur rijden vanaf zijn huis, maar na anderhalf uur was hij er nog steeds niet. Dus ik nam nog maar een shotje. Na twee uur nog een. Een half uur later nog een paar. Ik herinner me dan ook vrij weinig van de avond. Hij bestaat vooral uit zwarte gaten. Ik weet nog dat ik op het toilet op mijn telefoon zat en ik één oog dicht moest knijpen om het beeld scherp te zien. Het volgende wat ik me herinner is dat ik met mijn hakken in mijn hand, huilend naar huis strompelde en keer op keer hardop tegen mezelf zei: “Wat een kut verjaardag”. Aan mijn blauwe knieën te zien ben ik ook nog een keer of twee gestruikeld. Ik denk niet dat ik ooit nog tequila kan drinken of zure matten kan eten.
Mijn telefoon trilt en ik schrik op uit mijn gedachten. Ik open het beeldscherm en zie een WhatsApp-berichtje van Remy. Fuck. Ik leef al sinds de wekker ging in ontkenning, want hoewel de avond een vage blur is, weet ik dat ik een flink aantal dronken appjes heb verstuurd. Appjes die ik niet terug durf te lezen. Dus ik klik het beeldscherm snel weer uit en probeer me te concentreren op het kloppen van de slagroom.
Die avond plof ik doodop op de bank. Mijn oog valt direct op mijn digitale camera. Hoe die de dronken nacht heeft overleefd is me een raadsel. Ik pak ‘m van mijn bureau en besluit, nog even voordat ik mijn bed in duik, de foto’s uit te zoeken. Want ja, mijn verjaardag was helemaal kut. Maar voor de buitenwereld doe ik natuurlijk net alsof het was. Ik post de leukste foto’s op Facebook met de woorden: “Bedankt allemaal voor de fantastische avond. Leukste verjaardag ooit!” Niet wetende dat met het plaatsen van die foto’s, mijn wereld compleet op zijn kop gezet zal worden.
… To be continued
Geniet je van het lezen van mijn artikelen en wil je me supporten? Ik houd mijn platform(en) graag advertentie vrij en met een kleine donatie kan ik dit zo houden! Je support me al door een kopje koffie te schenken :)
