Dagboek Donderdag #6: Full-blown mental break down
Iets met een mental break down, "Ik wil het rustig aan doen" na date nr. 5 & een surprise party.
Donderdag 6 februari:
Lief dagboek. Het voelt alsof er iets in energie is verandert. Bekoeld, lijkt het beste woord in het te omschrijven. Ik weet niet goed of het mijn zelf sabotage is die nu twijfel zaait en dingen laat zien die er niet helemaal zijn, hij gewoon druk is op werk waardoor er gewoon minder ruimte is of dat hij twijfels begint te krijgen. Maar het enthousiasme van vorige week lijkt gedaald te zijn en I don’t like it. Ik vond het enthousiasme van de eerste weken zo heerlijk. Je kent het wel, dat gevoel dat je op een roze wolk zit. Dat alles nieuw en leuk is. Unicorns and rainbows. Je voelt je 15 jaar oud want je hebt een crush op iemand, zoals je dat op de middelbare school altijd had. Vorige week gedroegen we ons allebei nog als zo’n 15 jarige. Deze week lijkt het bij hem bekoeld. Ik wil het terug…
Een post liken is schijnbaar een heel belangrijk ding op substack, als je hebt genoten van dit artikel, wil je onderaan een hartje achterlaten? ❤️
Vrijdag 7 februari
Lief dagboek, weet je wat de leukste dagen en avonden zijn? De ongeplande, waarop iedereen ineens samenkomt. Vanochtend kreeg ik een WhatsAppje van mijn achterbuurman, dat hij een kleine surprise wilde organiseren voor mijn achterbuurmeisje, die vijf is geworden vandaag. Er was nog geen ‘grote mensen feest’ voor haar gepland en dit wilde hij spontaan regelen. Om half vijf liep ik met een tas vol boodschappen, ballonnen en slingers hun voordeur door en heb samen met Frannie de boel klaargezet en versierd. Om half zes kwam mijn achterbuurmeisje binnen in een kamer vol ballonnen en riepen wij met z’n allen surprise. Ze was in shock. Terwijl zij al haar cadeautjes ging uitpakken gingen wij aan de vrijmibo* en nadat het feestje voorbij was ging ik nog samen met Mara en Frannie wijn drinken bij het restaurant om de hoek. Ik ken de twee vrouwen pas sinds twee dagen ervoor, maar het voelt alsof we elkaar al veel en veel langer kennen. We liepen lachend en nog net niet lallend om 23:30 naar buiten. We worden allemaal wel een beetje ouder, dus het was tijd om naar bed te gaan LOL. Dit alles vond zich overigen binnen 50m van mijn huis plaats, fantastisch.
Zaterdag 8 februari
Lief dagboek, vol goede moed (en gelukkig zónder hoofdpijn) ben ik de dag begonnen met het poetsen van mijn huis. Bumble-man komt einde middag en ondanks het gevoel dat ik donderdag had, heb ik er onwijs veel zin in. Wish me luck!
Zondag 9 februari
Ik weet niet precies hoe, maar het enthousiasme is 110% terug gekomen.
Maandag 10 februari
Nevermind…
Ik zat in mijn hoofd en schoot volledig in mijn Anxiety vandaag. Ik was al sinds gisteren het hele weekend aan het overdenken. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Vergeleken met vorige week, was mijn gevoel compleet veranderd, de zelf sabotage stemmetjes waren stil en ik heb ultiem kunnen genieten van in het moment zijn met hem. Maar nadat hij weg was, kwam dat onderbuik gevoel weer. Lijkt hij nou ineens minder geïnteresseerd? Is hij van gedachten veranderd? Vindt hij me tóch niet zo leuk als hij dacht? Wat betekent dat ik het hele weekend heb over geanalyseerd en alle dingen die hij heeft gezegd ben gaan herhalen en overdenken. Terwijl ik mezelf probeerde te overtuigen dat het vast niks is…
Uiteindelijk heb ik hem vanavond geappt en mijn zorgen geuit. Baseline die daaruit kwam (zonder teveel in details te treden): “Ik wil het rustig aan doen.” Oef… We hadden op date één al besproken hoe we in de dating game staan en we wisten van elkaar dat we beide rustig aan wilden doen. Mijn ervaring is dan ook als iemand het (na eerst super enthousiast te zijn geweest) uit het niets nog een keer zo duidelijk benoemd en op de rem trapt het meestal het begin van het einde is. Ben ik de enige met deze ervaring?
Nu vult mijn brein dat natuurlijk zelf in. Misschien is hij gewoon bang dat ik ons huwelijk al in ons hoofd heb gepland, wat ik begrijp… Want ik ben het sterrenbeeld vissen en dat is soms wel wat visjes doen. And I did it in the past, so guilty as fuck! Maar op dit moment ben ik vooral aan het genieten van het elkaar leren kennen en kijk ik helemaal niet op die manier naar de toekomst.
Het gesprek was gelukkig wel open, eerlijk en goed -voor zover je dat via WhatsApp kan doen. En hoewel ik geen insights heb gekregen in zijn gevoelens, probeerde hij me gerust te stellen met de woorden dat hij het wel heel leuk vindt met me. Toch… ga ik me pas rustig voelen als ik heb gezien hoe de komende week verloopt en we elkaar in real life hebben gesproken. WhatsApp is echt niet de manier om dit te bespreken.
Ugh… dit is waarom ik daten nooit leuk vind.
Dinsdag 11 februari
Over 2 dagen moet ik ongesteld worden en heb net een full-blown mental breakdown gehad. Want ja, ik ben een overdenker én hormonaal – een fantastische cocktail tijdens een week die echt al als een feest voelt 💀. Woehoe!
Woensdag 12 februari
Lief dagboek, ik wil het er niet meer over hebben, maar… nee… Laten we maar zeggen dat de week qua communicatie heel uitdagend en triggerend is voor me en life me aan het testen is. Ben heel benieuwd naar de uitkomst van dit weekend.
On a different note, er komen hele hele hele vette werk (Elfin) dingen aan en daar word ik dan wel weer echt super duper enthousiast van. Absoluut een week met highs en lows.
Let’s how the week will end!
*Vrijmibi: Vrijdag middag borrel ;)
Is het herkenbaar? Heb je ideeën over mijn week of gedachten? Ik connect graag met je, dus laat vooral een reactie achter. <3
Geniet je van het lezen van mijn artikelen en wil je me supporten? Ik houd mijn platform(en) graag advertentie vrij en met een kleine donatie kan ik dit zo houden! Je support me al door een kopje koffie te schenken :).
Zo herkenbaar. Ik heb geleerd om alle gedachtes die opkomen tijdens de luteale fase wel echt te voelen en op te schrijven en pas na m'n menstruatie te bespreken als ik me nog zo voel. Scheelt mij heel veel uitbarstingen voor niets 😜🫣 En zorgt voor iets meer rust in m'n hoofd😅
<3