Het verlangen naar een dorp als Stars Hollow (Gilmore Girls)
In plaats van die koude maatschappij waar we ons momenteel in bevinden...
Weet je waarom ik graag naar een serie als Gilmore Girls kijk? Niet alleen omdat het over en weer kaatsen van gevatte, grappige en sarcastische opmerkingen tussen de hoofdpersonen: Lorelai en Rory, ontzettend plezierig en bevredigend is om naar te kijken en je je steevast doet afvragen waarom je zelf niet zo ad rem bent… maar de serie is anders dan andere series. Zeker als je kijkt naar wat er tegenwoordig aan series wordt geproduceerd. De series uit de jaren 90 en 00’s hebben toch echt een andere feel en bijna niks kan op tegen het warme nostalgische gevoel dat ze met zich meebrengen.
Hoe dan ook, de serie wordt door bijna iedereen goed ontvangen juist omdat het absoluut niet draait om onderwerpen waar we tegenwoordig mee dood gegooid worden en waar we allemaal aan willen ontsnappen. De gehele serie draait in het algemeen niet om seks, niet om uiterlijk schoon, niet om rijkdom of imago. De entertainment gaat niet ten kostte van andere mensen (op die hier en daar gevatte opmerking over iemands nieuwe outfit, kapsel of mood wellicht na, maar a lá) en materialisme is ver te zoeken. Met onderwerpen als: (je gekozen) familie, je eigen pad volgen, je eigen keuzes maken, doen waar je gelukkig van wordt en het ongelofelijke gevoel van community in een dorp dat nog een heel sterke eigen identiteit heeft, kan het bijna niet anders dan dat de serie je met een warm gevoel van binnen achterlaat. Alsof je net uit een naar lavendel ruikend warm bad bent gestapt.
Oké, oké, ik geef toe, om te zeggen dat nergens ook maar iets van die onderwerpen te bekennen is, is misschien een beetje overdreven. Want de serie draait nou eenmaal om het ‘leven’ en als we de country club van Emily en Richard (de ouders van Lorelai) even als voorbeeld nemen (of Emily en Richard zelf) dan zie je uiteraard wel wat van dat materialisme en imago (en vooral snobisme) voorbij komen. Maar de hele toon van de show laat met name zien dat dit dingen zijn die de hoofdpersonages absoluut niet nastreven. In tegendeel juist! Dat is namelijk het hele wereldje waar Lorelai bewust uit is gestapt en hoe verfrissend is het dan ook om een serie te zien, waarin een ‘normaal’ leven gepromoot wordt.
Oké, we kunnen niet helemaal over ‘normaal’ spreken. Want Stars Hollow (het dorp waar ze wonen) is beslist een idyllische plek en de dagelijkse gang van zaken is absoluut geromantiseerd maar… de serie schrikt er niet voor terug om herkenbare en heel “normale” situaties te schetsen. Ik bedoel, Lorelai was 16 toen ze Rory kreeg en uit huis ging en de show laat duidelijk zien dat ze altijd heel hard heeft moeten werken om rond te kunnen komen en een goed leven voor zichzelf op te bouwen. Daarnaast zien we financiële ontbering, heftige familie dynamieken en relaties. Rory die opgroeit als tiener (en uiteraard haar puber momentjes heeft) en moet uitvogelen wie ze is en wie ze wil zijn. Liefde, maar ook moeilijkheden in relaties zoals bijv. bindingsangst. Comping mechanismen. Niet goed om kunnen gaan met gevoelens en situaties. Naast je werk een deeltijd opleiding/cursus volgen. Hard werken om je eigen bedrijf te kunnen starten. Mensen die groot dromen, maar ook mensen die heel heel gelukkig zijn met wat ze hebben.
En hoewel we alle therapeuten er op los kunnen laten en discussies kunnen voeren over of de relatie tussen moeder en dochter wel zo gezond is ja of nee. Laat de serie al met al geen onhaalbare realiteit zien. Het laat juist alle aspecten van de realiteit zien, zowel de moeilijkheden als de mooie momenten en daarin geen bizarre (te)hoge pieken en dalen.
Geniet je van het lezen van mijn artikelen en wil je me supporten? Ik houd mijn platform(en) graag advertentie vrij en met een kleine donatie kan ik dit zo houden! Je support me al door een kopje koffie te schenken :)
Het enige onhaalbare is waarschijnlijke het warme, gezellige, dorpse en familiaire gevoel in Stars hollow. Het dropje waar iedereen er op de een of andere manier in slaagt hun eigen (quirky) zelf te (mogen) zijn en ontwikkelen binnen de maatschappelijke normen, waarden en verantwoordelijkheden van de hechte gemeenschap en inbedding van het dorpsleven. En hoewel het niet altijd 100% botert tussen iedereen (ook heel normaal), is en blijft de hechtheid van de community iets waar iedereen zijn of haar steentje aan bijdraagt. Wat precies de reden is waarom we allemaal graag de TV in zouden willen stappen en deel uit zouden willen maken van die idyllische plek. Het is namelijk alles waar wij momenteel niet in leven.
Tegenwoordig zijn de meeste mensen te verdorven om zo harmonieus naast elkaar te leven. Ja ik weet het, dit is misschien iets te hard, sorry, maar ik heb het idee dat hoewel het individualisme ons misschien wel autonomie en een toename van individuele vrijheid (en dus echt wel positieve dingen) heeft gebracht, het absoluut niet heeft bijgedragen aan ons gevoel van gastvrijheid, dienstbaarheid of zelfs ook maar een klein beetje vriendelijkheid. Laat staan een warm, gezellig, dorps en familiair gevoel. In Amsterdam werd ik alleen al met mond en neus aangekeken als ik iemand op straat een ‘goede morgen’ wenste. Het warmste gevoel dat ik daar ooit heb gekregen was toen iemand me op straat toeschreeuwde: “WAT KIJK JE NOU?” en dat was puur van gêne en schrik.
Maar goed.. dan heb ik het ook wel over Amsterdam natuurlijk.
Hoe dan ook, juist dus omdat we allemaal meer individualistischer zijn geworden, zit dat verlangen naar die Stars Hollow achtige dorpjes hoog. Lijkt mij ook zeker de reden waarom zoveel mensen tegenwoordig naar het buitenland verhuizen met het idee een community woonsituatie te creëeren. Maar of we ook echt ooit het ‘gevoel’ wat series als Girlmore Girls oproepen zouden kunnen realiseren in een maatschappij waar we allemaal zo vervreemd zijn geraakt van elkaar… dat is de vraag. Maar het is geen gek streven en absoluut een mooie droom.
Iets dus ook om over na te denken. Want als dit iets is wat bijna iedereen wil… waarom gedragen we ons dan allemaal als het tegenovergestelde? Is dan toch een beetje het cliché, verandering begint bij jezelf. Want als jij zelf jouw focus gaat verleggen van iets minder individualistisch en iets meer community gericht… iets meer vriendelijkheid en iets meer dienstbaarheid en barmhartigheid. Dan wordt het koude al snel wat warmer…
Hoe dan ook, mij dus vooral wel bellen als je de ideale Stars Hollow’ish plek hebt gevonden. Want ik koop instantly een 2000 Jeep Wrangler en ben on my way! (IYKYK)
Liefs,
Jip
Lees ook
Ik was de koningin van ‘Fake it till you make it’
Soms wil ik mijn social media gewoon verwijderen...
Introvert zijn en nieuwe vrienden maken...
Met miljarden mensen op de wereld is de kans zeer klein dat je als enige op een bepaalde wijze over een specifiek onderwerp denkt. Het willen wonen en leven in Stars Hollow; met een jeep, flannel blouse en Timberlands, in een typisch Amerikaans wit huis. Veel te specifieke fantasie. Open ik substack en lees ik dit. Love it.
Sign me up, ik wil ook!